WODÓR MOLEKULARNY TO REWOLUCJA W MEDYCYNIE
Od pierwszych badań nad wodorem w latach 70. XX wieku po przełomowe odkrycia w Japonii, Korei i USA, wodór molekularny stał się jednym z najbardziej obiecujących odkryć w medycynie regeneracyjnej.
Dzięki rosnącej liczbie badań naukowych i praktycznych zastosowań, wodór molekularny może stać się kluczowym elementem przyszłej medycyny.
Historia wodoru molekularnego – od odkrycia do przełomu w medycynie
Odkrycie wodoru i początki badań
Historia wodoru sięga XVIII wieku, kiedy to brytyjski chemik Henry Cavendish w 1766 roku jako pierwszy zidentyfikował ten pierwiastek, opisując go jako „łatwopalne powietrze”. W 1783 roku Antoine Lavoisier nadał mu nazwę „wodór” (z greckiego „hydro” – woda, „genes” – tworzący), podkreślając jego rolę w tworzeniu wody.
Przez kolejne dwa stulecia wodór wykorzystywano głównie w przemyśle i energetyce, jednak dopiero XXI wiek przyniósł odkrycia dotyczące jego potencjalnych właściwości terapeutycznych.
Przełomowe badania nad wodorem molekularnym
Pierwsze wzmianki o możliwych prozdrowotnych właściwościach wodoru pojawiły się w 1975 roku, kiedy naukowcy z Baylor University i Texas A&M University (USA), Dole, Wilson i Fife, opublikowali badanie w czasopiśmie Science, wykazując, że wodór może działać antynowotworowo w połączeniu z terapią tlenową.
Jednak prawdziwy przełom nastąpił w 2007 roku, kiedy japoński naukowiec Shigeo Ohta i jego zespół z Nippon Medical School w Tokio opublikowali przełomowe badanie w Nature Medicine. Odkryli oni, że wodór molekularny (H₂) jest selektywnym antyoksydantem, zdolnym do neutralizacji szkodliwych wolnych rodników hydroksylowych (•OH) i nadtlenoazotynu (ONOO-), które są jednymi z głównych czynników powodujących stres oksydacyjny i uszkodzenia komórkowe. Od tego momentu zainteresowanie wodorem w medycynie gwałtownie wzrosło, a liczne badania potwierdziły jego korzystny wpływ na organizm ludzki.
Pandemia COVID-19 przyczyniła się do intensyfikacji badań nad wodorem jako potencjalnym środkiem wspomagającym terapię pacjentów.
W chińskich, koreańskich i japońskich szpitalach stosowano inhalacje wodorem u pacjentów z COVID-19, wykazując, że:
– Zmniejsza stan zapalny i poprawia saturację krwi.
– Łagodzi duszności i poprawia funkcje płuc.
– Działa jako silny przeciwutleniacz, redukując stres oksydacyjny wywołany infekcją wirusową.
Japonia i Korea to liderzy w badaniach i wdrażaniu terapii wodorowych
Po odkryciach Shigeo Ohty Japonia stała się światowym pionierem w wykorzystaniu wodoru molekularnego w medycynie i profilaktyce zdrowia. Już w 2016 roku japońskie Ministerstwo Zdrowia oficjalnie zatwierdziło inhalacje wodorem jako formę terapii wspomagającej w leczeniu udarów mózgu i chorób neurodegeneracyjnych.
W Japonii i Korei Południowej wodór molekularny jest szeroko stosowany w:
– Szpitalach i klinikach – jako terapia wspomagająca leczenie chorób przewlekłych i regenerację pacjentów.
– Sportach wyczynowych – japońscy olimpijczycy od lat korzystają z inhalacji wodorem w celu poprawy wydolności i regeneracji.
-Codziennej profilaktyce zdrowotnej – w postaci inhalacji wodorowo-tlenowej, wody wodorowej, kapsułek oraz kosmetyków wodorowych.
Badania nad wodorem molekularnym w USA
W USA wodór molekularny jest intensywnie badany jako potencjalna terapia wspomagająca w leczeniu chorób autoimmunologicznych, metabolicznych oraz nowotworowych.
W ostatnich latach amerykańskie uniwersytety, takie jak Harvard Medical School i Johns Hopkins University, rozpoczęły badania nad wpływem wodoru na:
– Regenerację układu nerwowego i profilaktykę chorób neurodegeneracyjnych.
– Poprawę funkcjonowania mitochondriów i ochronę przed przewlekłym zmęczeniem.
– Zastosowanie wodoru w walce z powikłaniami po przechorowaniu COVID-19.